Autorem dzieła jest ksiądz, kaznodzieja, patriota i polityk. Występował on przeciwko uchwaleniu edyktu tolerancyjnego dla różnowierców, przyczyniając się tym samy do rokoszu Zebrzydowskiego, występującego przeciw antyreformacyjnej i absolutystycznej polityce Zygmunta III Wazy. Skarga był nadwornym kaznodzieją króla. Pozostawił po sobie takie słynne dzieła jak: O jedności Kościoła Bożego, Kazania na niedzielę i święta całego roku, Roczne dzieje kościelne, Żywoty świętych oraz Kazania sejmowe.
Kazania sejmowe to typ wypowiedzi publicystycznej. Miały być one bronią przeciwko samowoli szlacheckiej, zrywaniu sejmów, reformacji, w obronie władzy króla i projektu utworzenia Ligii antytureckiej.
Cechą charakterystyczną utworu jest jego forma – są one skomponowane według wzorca Pisma Świętego.
Styl Kazań sejmowych jest oratorski. Znajduje się w nich wiele pytań retorycznych, przeciwstawień oraz liczne epitety, inwersje i ciągi zdaniowe.
Kazania obejmują siedem przemów, które miały zostać wygłoszone podczas mszy tradycyjnie otwierających obrady sejmu.
