Autorem „Kazań sejmowych” jest Piotr Skarga. Utwory powstały w 1597 roku. Jezuita zawarł w nich opis ciężkiej sytuacji swojej ojczyzny - Rzeczypospolitej. Uważał on, iż jest ona „trawiona przez liczne choroby”, a jedynym „lekarstwem” na nie jest umocnienie władzy królewskiej, nad którą opiekę sprawowałaby instytucja Kościoła. Postulował również ograniczenie szlacheckich przywilejów na rzecz biednych chłopów. Teksty te chociaż nigdy nie zostały wygłoszone, należy z pewnością zaliczyć do gatunku publicystycznego. Skarga zamierzał wpłynąć na obradujących na sejmie posłów i niejako przemówić im do rozsądku, podkreślając wady swego narodu oraz podając gotowe sposoby ich zlikwidowania. Do ośmiu kazań składających się na dzieło jezuity zaliczamy:
-
Kazanie pierwsze: Na początku sejmu przy Świętej Mszy Sejmowej
-
Kazanie wtóre: O miłości ku ojczyźnie i o pierwszej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z nieżyczliwości ku ojczyźnie
-
Kazanie trzecie: O drugiej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z niezgody domowej
-
Kazanie czwarte: O trzeciej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z naruszenia religijej katolickiej przez zarazę heretycką
-
Kazanie piąte: Jako katolicka wiara policyj i królestw szczęśliwie dochowywa, a heretyctwo je oblała
-
Kazanie szóste: O monarchijej i królestwie, albo o czwartej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z osłabienia królewskiej dostojności i władzej
-
Kazanie siódme: O prawach niesprawiedliwych albo o piątej chorobie Rzeczypospolitej
-
Kazanie ósme: O szóstej chorobie Rzeczypospolitej, która jest dla grzechów jawnych i niekarności ich
