Barbara Rosiek – biografia
Barbara Rosiek – polska pisarka i poetka, a także psycholog kliniczna. Urodziła się 25 czerwca 1959 r. w Częstochowie.Jej debiut przypadł na rok 1985, kiedy to ukazała się jej słynna książka „Pamiętnik narkomanki” (zaczęła ją pisać mając 14 lat, a ukończyła dopiero na studiach). W „Pamiętniku” starała się opisać swoją żmudną walkę z uzależnieniem i dać wyraz wszystkim rozterkom i problemom, które się z nim wiązały. Realizm zarysowanej sytuacji i uniwersalność ukazanych problemów sprawiają, że nawet osoby nielubiące czytać, a zwłaszcza nastolatki chętnie sięgają po tę lekturę. Książka będąca zbiorem cennych, życiowych doświadczeń może pomóc również rodzicom bardziej chronić swoje pociechy, zwłaszcza te przechodzące właśnie okres dojrzewania.
Twórczość
Uwolnienie się od nałogu było dla pisarki bardzo trudnym procesem, który wymagał dużego samozaparcia, a także wiary we własne możliwości i siły. W książce „Alkohol, prochy i ja” pisarka opowiada o swoim uzależnieniu, które w końcu po długotrwałej, żmudnej walce udało jej się przezwyciężyć.Po zwycięskiej walce z nałogiem Barbara Rosiek ukończyła studia na kierunku psychologia kliniczna. Po studiach pracowała w szpitalach w Lubińcu i Częstochowie. Aktywnie działała też w Towarzystwie Przyjaciół Rodzin Dzieci Uzależnionych.
W 1993 r. została członkiem oddziału krakowskiego Związku Literatów Polskich.
Jak sama przyznaje, bardzo interesuje się filozofią i z zamiłowaniem pochłania różne prace filozoficzne. Ponadto uwielbia podróże, a najbardziej w życiu liczy się dla niej miłość i przyjaźń.
Największą satysfakcję czerpie jednak z pisania, które ją uspokaja i pozwala osiągnąć spokój wewnętrzny. Dzięki temu ma poczucie kontaktu z Bogiem, w ten sposób nawiązuje też dialog z otoczeniem.
„Pamiętnik narkomanki” doczekał się wielu wystawień teatralnych. Obok niego do ważnych i znanych dzieł pisarki zaliczyć można „Kokainę” oraz „Alkohol, prochy i ja”, w których Rosiek opisuje swoje zmagania z chorobą.
Jej literacki dorobek wzbogacają też tomiki wierszy: „Krzyk”, „Wdowa” i „Być poetą”. W „Kokainie” autorka porusza ważny problem ustawicznego poszukiwania miłości i przyjaźni, już od pierwszych chwil życia. Z kolei w innej książce – „W poszukiwaniu ducha” – poznajemy trudne przeżycia autorki, zmagającej się ze straszliwą chorobą.
Poezja Barbary Rosiek odsłania przed czytelnikiem prawdziwe oblicze brutalnego świata, w którym człowiek bezustannie musi walczyć o swoje miejsce, o poczucie akceptacji, miłości i zrozumienia. Nie mogąc poradzić sobie z brakiem miłości, szuka ratunku w głębi siebie i nierzadko pogrąża się w nałogu, z którego potem bardzo trudno się wyleczyć.
W 2002 r. autorkę odznaczono Srebrnym Medalem Cambridge. W 2006 r. w Wikipedii pomyłkowo zamieszczono notatkę o jej śmierci. Barbara Rosiek natychmiast zadzwoniła wówczas do „Gazety Wyborczej” i wyjaśniła całe nieporozumienie.
