Postać chłopa to uosobienie człowieka dobrego, ratującego innych z opresji. Żmija uosabia niewdzięcznika - kogoś, kto nie umie docenić pomocy, jaka została mu okazana. Morał z bajki jest następujący: za dobro trzeba odpłacać dobrem, ponieważ niewdzięcznicy kończą marnie.
"Koza, kózka i wilk"
Postaci – koza to dobra i kochająca matka, osoba rozważna, ostrożna i doświadczona. Kózka to ktoś młody i niedoświadczony, ale jednocześnie posłuszny, przezorny i ostrożny. Wilk jest zły i chytry, ale nie przebiegły, daje za wygraną już po pierwszej próbie zakończonej niepowodzeniem.
"Zając i żaba"
Zając uosabia rozsądek i doświadczenie, umiejętność wyciągania wniosków i nabywanie doświadczenia. Szarak zdaje sobie sprawę, że jego położenie wprawdzie nie jest najlepsze, ale taki los spotyka wszystkich – każdy ma kogoś, kogo się obawia i kogoś, kto się go boi. To nic nadzwyczajnego, w ten sposób urządzony jest świat. Dlatego nie ma powodu, by odbierać sobie życie.
"Żaba i wół"
Żaba jest symbolem próżności i braku rozsądku, nieumiejętności trafnego rozeznania sytuacji. Każdy powinien znać swoją miarę – sugeruje de La Fontaine dodając, że wielu ludzi wywyższa się ponad stan: mieszczanie wznoszą pałace na wzór pańskich dworów, książęta pysznią się jak królowie itp. Kluczem do szczęśliwego i spełnionego życia jest znajomość własnej natury, charakteru, możliwości, tak, by nie porywać się na zadanie przekraczające siły, ale postawić na własne, realne, możliwości. Oczywiście nie chodzi też o to, by tkwić w marazmie i bezradności. Trzeba dobrze wyważyć proporcje, by nie nadymać się jak żaba w celu osiągnięcia rozmiarów potężnego wołu.
"Jeleń w winnicy"
Jeleń reprezentuje osobę lekkomyślną, myślącą tylko o sobie. Nie potrafi ona dostrzec dobroci, jaką wyświadczają jej inni i sama sprowadza na siebie srogą karę.
"Człowiek, zwierciadła i potok"
Człowiekiem opisanym w bajce jest każdy z nas, zwierciadłami są inni ludzie. Nie wierzymy w nasze błędy, złe uczynki czy wady, dopóki nie przekona nas o tym sumienie. To właśnie ten leśny potok przyciągający nasz wzrok. Morał bajki – każdy błądzi, ale trudno jest przyznać się do błędów, kiedy wskazują nam je inni. Robimy to dopiero wtedy, gdy zaczyna nas dręczyć sumienie.
"Kruk i lis"
Kruk to symbol człowieka próżnego, uwielbiającego pochwały i komplementy. Zamiłowanie do pochlebstw odbiera mu rozsądek i możliwość realnej oceny sytuacji – nie dostrzega, że lis specjalnie go wychwala, bo ma w tym własny cel (chce zdobyć ser).
Lis to symbol chytrości i przebiegłości. Jest bardzo sprytny, potrafi dopiąć swego, wykorzystując wiedzę o słabościach innych (próżność kruka).
"Lis i kozioł"
Lis ponownie staje się przykładem osoby chytrej, przebiegłej i sprytnej. Dla takiego człowieka nie ma sytuacji trudnej, zawsze potrafi sobie poradzić. Nie rozpacza, a dzięki swemu sprytowi zawsze znajduje wyjście z trudnej sytuacji.
Kozioł to człowiek prostolinijny i uczciwy. Cechuje go również naiwność - wierzy innym, nie zdając sobie sprawy, że mogą spróbować go oszukać.
"Dwa byczki i żaba"
Byki to ludzie szlachetnie urodzeni, potężni, wpływowi i majętni. Zawsze konflikt takich osób przynosi złe skutki dla biedoty czy chłopów. Przywołać w tym kontekście można wiersz Marii Konopnickiej pt.: „A jak poszedł król na wojnę”, opowiadający o wojennej wyprawie króla i chłopa. Monarcha bił się dzielnie, odnosił zwycięstwa i powrócił w chwale do zamku. Chłop walczący w jego imieniu, cierpiał niedolę, narażał życie, a w końcu zginął.
"Kogut i lis"
Bajka opowiada o pojedynku na podstępy dwóch wytrawnych graczy. Lis to symbol osoby chytrej i przebiegłej, obmyślającej fortele, które mogą przynieść jej korzyść.
Kogut jest dla niego godnym, równie doświadczonym przeciwnikiem. Nie wierzy w dobre intencje lisa, zastawia na niego pułapkę.
"Lew przez człowieka powalony"
W bajce tej ludzie to bezmyślni gapie zachwyceni pochlebnym dla nich obrazem. Z kolei lew symbolizuje osobę dumną, władczą i stanowczą, przyzwyczajoną do radzenia sobie z motłochem i tłumem. Lew to jednostka wybitna, przekonana o swojej wielkości, jednocześnie zarozumiała, choć – jak można przypuszczać – ma do tego podstawy.
"Smok o stu głowach i stu ogonach"
Historia symbolizuje różne systemy władzy, rozdrobniony i podzielony oraz skupiający pełnię władzy w jednych rękach. W dziedzinie wojskowej sprawdza się szczególnie ten ostatni – naczelny wódz panujący nad całą armią. System, którym chełpi się Niemiec, może okazać się nieskuteczny - lennicy cesarza będą działać każdy na swoją rękę, co przyniesie mizerny efekt. W przypadku Turków sam sułtan dowodzi całą armią, może w ten sposób sprawnie zarządzać poczynaniami wojska.
