Tęsknota to jedno z najbardziej żywych i palących uczuć. Jej siła jest tak wielka, że popycha ludzi do zbrodni, twórczości lub rozpaczy. Przedmiotem tęsknoty może być wszystko – kraj (mówimy wtedy o nostalgii za ojczyzną), kochana osoba, nawet przedmiot. Różne są jej powody – brak dostępu do tego, co utracone, śmierć, fizyczna odległość, psychiczne nieporozumienie. Pociechą może być sztuka lub religia. Stęsknieni ludzie zaczynają wyrażać swoje uczucia w wierszach i modlitwie.
Wydaje się, że jeden z najtrudniejszych rodzajów tęsknoty to ten, kiedy uczucie skierowanie jest do osoby nieżyjącej. Niewiele wtedy da się zrobić, nie ma żadnej nadziei na poprawę losu, wiadomo że nie może zdarzyć się cud. Jedyne co zostaje, to przeżyć tą rozpacz do końca i zachować w sercu obraz ukochanej istoty (tutaj np.: „Treny” Jana Kochanowskiego).
Wydaje się, że jeden z najtrudniejszych rodzajów tęsknoty to ten, kiedy uczucie skierowanie jest do osoby nieżyjącej. Niewiele wtedy da się zrobić, nie ma żadnej nadziei na poprawę losu, wiadomo że nie może zdarzyć się cud. Jedyne co zostaje, to przeżyć tą rozpacz do końca i zachować w sercu obraz ukochanej istoty (tutaj np.: „Treny” Jana Kochanowskiego).
