„[...] to jest cała tajemnica szczęścia i cnoty. Lubić to, co się musi robić. Wszelkie warunkowanie zmierza do jednej rzeczy: do sprawienia, by ludzie polubili swe nieuniknione przeznaczenie społeczne.”
(Aldous Huxley „Nowy wspaniały świat”)
„Bądź łaskawie Fortuna ze mną postępuje,
Bądź inaczej, czego snać więcej się najduje.”
(Jan Kochanowski „Do fraszek”)
„Tak więc — to los mój, na grobowcach siadać
I szukać smutków błahych, wiotkich, kruchych.
To los mój, senne królestwa posiadać,
Nieme mieć harfy i słuchaczów głuchych —
Albo umarłych — i tak pełny wstrętu”
(Juliusz Słowacki „Grób Agamemnona”)
„Pojął, że istnieją na świecie rzeczy, o które nie trzeba pytać - by nie uciec od własnego przeznaczenia.”
(Paulo Coelho „Alchemik”)
„Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty”
(Andrzej Sapkowski, „Miecz przeznaczenia”)
„Niewiele przecież trzeba słów, żeby zamknąć w nich nasze przeznaczenie.”
(Wiesław Myśliwski, „Widnokrąg”)
„Los mój mnie woła i najmniejszą żyłkę
Mojego ciała czyni tak potężną
Jak najsilniejszy nerw lwa nemejskiego.
Duch nie przestaje kiwać.
Ciągle mnie wzywa! Puśćcie mnie!
wyrywając się
Na Boga!
W upiora zmienię tego, co mnie dłużej
Wstrzymywać będzie. — Idź, śpieszę za tobą.
Duch i Hamlet wychodzą.”
(William Szekspir, „Hamlet”)
„Przeznaczenie oddaje kobietę pierwszemu. Przypadek - najlepszemu. Wybór - pierwszemu lepszemu”
(Karol Kraus)
„Przeznaczenie bywało zabawne, nie można było mu ufać. Kiedy człowiek [...] myślał już, że je dopadł, okazywało się czymś innym: zbiegiem okoliczności albo wyrokiem opatrzności. [...] Można było zaryglować przed nim drzwi, a ono stało za plecami. Kiedy już było przybite, odchodziło z młotkiem”
(Terry Pratchett, „Trzy wiedźmy”)
„Między żywymi i zmarłymi braćmi
Wzgardę masz, klątwy dwusieczne cię z kraju
Ojca i matki w obczyznę wygnają,
A wzrok, co, światło
