„Ten może deptać węże, głaskać lwy i tury,
Kto wyrwał z siebie żądło, rogi i pazury.”
(Adam Mickiewicz)
„Jestem pyszny wobec ludzi, bo to węże, gotowe ukąsić każdego, kto ich przerasta o głowę, lecz nie depcze. Zrzucam tę pychę jednak przed Bogiem, który wydobył mnie z nicości, aby uczynić tym kim jestem.”
(Aleksander Dumas, „Hrabia Monte Christo”)
„Utopista widzi raj, realista widzi raj z wężem”
(Walters Helmut)
„Czy wąż piekielny opasał swym ciałem
Widnokrąg ziemi i na śmierć ją dusi?
Czy szatan przyszedł w sądny dzień ostatni,
Zwycięzca ciemny o oczach anioła,
I ponad światem rozpostarł płomienne
Skrzydła zagłady?”
(Leopold Staff, „Adam”)
„Nie jestem doskonała
Wąż dobrze o tym wie
Gdy jestem z nim tu sama
Kusi mnie, wabi tym swoim wzrokiem”
(Closterkeller, „Ewa i Adam”)
„Jej nagie uda drżą,
palcami rozczesuje złoto swych warkoczy
i falą złocistych włosów
osłania jego nagość i pieści, i pieści
ustami czerwonymi bladość jego ust.
Kyrie elejson!
Wężowe jego kręgi opasują biodra
rozlubieżnionej Boleści,
a ona, wyprężywszy swe rozpustne ciało,
nienasyconym oddycha pragnieniem”
(Jan Kasprowicz, „Dies Irae”)
„Słuchaj więc, słuchaj, Hamlecie. Puszczono
Rozgłos, że podczas mego snu w ogrodzie
Wąż mnie ukąsił; takim to skłamanym
Powodem śmierci mej zwiedziono Danię;
Dowiedz się bowiem, szlachetny młodzieńcze,
Że ów wąż, który zabił twego ojca,
Nosi dziś jego koronę.”
(William Szekspir, „Hamlet”)
„Potworne sznury wężów
wpiły się w potępieńców,
a czarny Szatan–zwierz
rozrywa ich widłami
i strąca w piekielny ogień”
(Jan Kasprowicz, „Hymn św. Franciszka”)
