„A z parą szklanych, martwych kul,
rozsadzających oczodoły,
biegnie bez końca, bez końca, bez końca,
gnając przed sobą bratobójczy huf,
niemy i głuchy Strach…”
(Jan Kasprowicz, „Dies Irae”)
„Strachy wytworzone przez wyobraźnie są naszymi gorszymi wrogami, bo niepodobna ich uchwycić, a przez to trudno z nimi walczyć.”
(Władysław Tatarkiewicz)
„Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem.”
(Tadeusz Konwicki, „Pamflet na siebie”)
„Lękliwy stokroć umiera przed śmiercią;
mężny kosztuje jej tylko raz jeden”
(William Szekspir, „Juliusz Cezar”)
„Zawsze do tej pory mniej lub bardziej świadomie przedstawiała sobie strach w formie prostego równania: strach = nieznane. Żeby je rozwiązać, wystarczyło posłużyć się najprostszymi, zapamiętanymi ze szkoły metodami. Nieznane = skrzypiąca podłoga (albo coś w tym rodzaju); skrzypiąca podłoga = nic, czego należałoby się bać. We współczesnym świecie zasada rozwiązywania równań pozwala uporać się z najbardziej dokuczliwymi lękami.”
(Stephen King, „Miasteczko Salem”)
„Wolę, gdy ludzie popierają mnie ze strachu niż z przekonania. Przekonania są zmienne, strach zawsze jest ten sam.”
(Józef Stalin)
