„Do miejsca, w którym nie ma strachu, jest tylko jedna droga. Ta, która wiedzie przez tajemnicze centrum lęku”
(Peter Hoeg, „Similla w labiryntach śniegu”)
„Rwie się wątła nitka cnoty w labiryntach ochoty”
(Jan Sztaudynger)
„Drogowskazy mogą zrobić z szosy labirynt”
(Stanisław Jerzy Lec)
„(Sen) …kiedy mnie porwał w swój wir, zaczęłam krążyć po spirali, która była labiryntem. Nie było dachu ani podłogi, ścian ani powrotu. Były tylko tematy, regularnie się powtarzające”
(Julio Cortázar, „Gra w klasy”)
„Hydra, której doświadczenie co godzina sto głów urywa, a ta w następnej wnęca nas do labiryntu własnych marzeń, aby potem szydzić, gdy w rozpaczy nie umiemy wrócić na świat, wrócić między zwyczajne ludzkie myśli, którym staliśmy się obcy!”
(Józef Bohdan Dziekoński, „Sędziwoj”)
„Kto stworzył ten labirynt niepewności, tę świątynię dufności, naczynie grzechu, pole usiane tysiącem zasadzek, przedsionek piekła, kosz po brzegi napełniony chytrością, truciznę słodką jak miód, łańcuch, który wiąże śmiertelnych z doczesnością – kobietę?”
(Nikos Kazantzakis, „Grek Zorba”)
„Żeby wydostać się z labiryntu, trzeba przejść po nim górą”
(Johnatan Carroll)
„Serce niewiasty to labirynt subtelności, stanowiący wyzwanie dla szulerskiego umysłu prostackiego samca”
(Carlos Ruíz Zafón)
„Zbuduję labirynt, żeby zgubić się z tym, kto zechce mnie znaleźć”
(Wiktor Pielewin, „Hełm grozy”)
„Mądrość ludzka jest jak labirynt ciemny.
Od wieków błądząc w jego krętych splotach,
co chwila zda się, żeśmy uszli dalej,
że coraz nową przebiegamy ścieżkę”
(Roman Zmorski, „Lesław. Noc pierwsza”)
