„O nic nie błagaj, bo próżne marzenia, by człowiek uszedł swego przeznaczenia”
(Sofokles, „Antygona”)
„Biada, już jawnym to, czegom pożądał,
O słońce, niechbym już cię nie oglądał!
Życie mam, skąd nie przystoi, i żyłem,
Z kim nie przystało (…)”
(Sofokles, „Król Edyp”)
„Dziwny miłości traf się na mnie iści,
że muszę kochać przedmiot nienawiści”
(Julia o swojej tragicznej miłości, William Szekspir – „Romeo i Julia”)
„Gdybyśmy wiedzieli,
Że raz zasnąwszy , zakończym na zawsze
Boleści serca i owe tysiączne
Właściwe naszej naturze wstrząśnienia
Kres taki byłby celem na tej ziemi
Najpożądańszym”(William Szekspir, „Hamlet”)
„Ja to sprawiłem; jakem wielki, dumny
Tyle głów hydry jednym ściąć zamachem!
Jak Samson jednym wstrząśnieniem kolumny
Zburzyć gmach cały i runąć pod gmachem!”
(Adam Mickiewicz, „Konrad Wallenrod”)
„Każdy człowiek, który się poświęca
Za wolność – jest człowiekiem, nowym Boga tworem!”
(Juliusz Słowacki, „Kordian”)
„Otrzymałem wszystko, co potrzeba… Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty… Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia”
(Judym o swoim przeznaczeniu, Stefan Żeromski – „Ludzie bezdomni”)
„Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę (…)
ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo (…)
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych”
(Zbigniew Herbert, „Przesłanie Pana Cogito”)
„Cechą egzystencji ludzkiej jest troska, musi on wciąż bronić się przed światem i własnymi myślami”
(Albert Camus)
„Każda egzystencja jest klęską”
(Witold Gombrowicz)
