„Mowa jest srebrem a milczenie złotem”
(przysłowie)
„Należy milczeć lub mówić rzeczy lepsze od milczenia”
(Pitagoras)
„Milczenie – przyjaciel, który nigdy nie zdradza”
(Konfucjusz)
„Stójmy! – jak cicho! – słyszę ciągnące żurawie (…)
W takiej ciszy! – tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy. – Jedźmy, nikt nie woła”
(Adam Mickiewicz, „Stepy akermańskie”)
„Tu świerszcze polne, pomiędzy kamienie
Przed nadgrobowym pochowane słońcem,
Jakby mi chciały nakazać milczenie,
Sykają. (…)
O! cichy jestem jak wy, o! Atrydzi”
(Juliusz Słowacki, „Grób Agamemnona”)
„Klara
Posłuszeństwa, wytrwałości
I śmiałości żądam próby (…)
Posłuszeństwa chcąc dać miarę,
Milczeć trzeba sześć miesięcy.
Papkin
Nic nie gadać!
Klara
Tak – nic więcej”
(Aleksander Fredro, „Zemsta”)
„Często najmądrzejszą odpowiedzią jest milczenie”
(Lew Tołstoj)
„Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy,
dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza?
Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza,
człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy”
(Kazimierz Przerwa-Tetmajer, „Koniec wieku XIX”)
„Jasiek:
Cóż to, co to, czy zaklęci:
stoją syscy jak pośnięci;
słysta, Hanuś, Błazek, matuś,
panie młody, Czepiec, tatuś,
panie, cóż to - czy zaklęci;
stoją syscy jak pośnięci (…)
Nic nie słysom, nic nie słysom,
ino granie, ino granie,
jakieś ich chyciło spanie...?!”
(Stanisław Wyspiański, „Wesele”)
„Nie mówię,
Nie otwieram ust, już mi niewymownie żal
Moich do ciebie słów.
Wagony słów!
Węglarki słów! (…)
Miłości bujnej, cudnej kuźnie
I wszystko w próżnię”
(Edward Stachura, „Niemowa”)
