Przypowieść o synu marnotrawnym - streszczenie

Jezus opowiada historię o człowieku, który miał dwóch synów. Młodszy któregoś dnia zażądał od niego swojej części majątku, ponieważ chciał rozpocząć samodzielne życie. Ojciec zgodził się. Młodszy syn odszedł w dalekie krainy, gdzie przez jakiś czas wiódł hulaszczy żywot, a kiedy skończyły mu się pieniądze, musiał pracować jako świniopas. W końcu dotarło do niego, że mógłby spróbować wrócić do domu swego ojca i błagać go, by ten przyjął go z powrotem albo chociaż pozwolił zostać służącym, bo wszystko to jest lepsze niż karmienie świń (świnie w judaizmie są zwierzętami nieczystymi).

Kiedy wrócił do domu, jego ojciec powitał go z radością, podarował mu pierścień, kazał zabić utuczone cielę i wyprawić ucztę na cześć syna. Starszy syn miał pretensje do ojca, że ten świętuje w ten sposób powrót młodszego, podczas gdy on sam zawsze był ojcu, zawsze wykazywał się posłuszeństwem i nigdy nie otrzymał nic w zamian. Ojciec odpowiedział, że przecież wszystko, co posiada, należy także do syna i że powinien on cieszyć się, iż jego brat powrócił, ponieważ „...był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się”.