Życiorys
Emily jako dziecko wychowywała się w ubogiej rodzinie na plebanii w Haworth. Miała jednego brata, Patricka Branwella, i cztery siostry: Anne, Charlotte, Maria i Elizabeth. Najsilniejsza więź emocjonalna łączyła ją z Anne, Charlotte i Patrickiem. Siostry Maria i Elizabeth zmarły na gruźlicę podczas pobytu w szkole z internatem w Cowan Bridge (Maria 6 maja 1825 r., a Elizabeth 15 czerwca tegoż roku).Emily już od dzieciństwa interesowała się literaturą. Bardzo lubiła czytać książki i spacerować po okolicznych wrzosowiskach (piękno krajobrazu utrwaliła później w swoich wierszach i w powieści „Wichrowe Wzgórza”). Już w młodym wieku Emily Brontë pisała wiersze i opowiadania. W 1846 r. wspólnie z Charlottą wydały zbiór poezji pod męskimi pseudonimami (autorstwo tegoż zbioru przypisuje się także ich siostrom). Emily używała pseudonimu Ellis Bell. Wiersze Emily Brontë jako jedynej spośród sióstr otrzymały przychylne recenzje krytyków. W swojej twórczości pisarka poruszała trudne i smutne tematy – pisała zwłaszcza o samotności i śmierci. W jej poezji pojawia się też silne przekonanie o nieśmiertelności natury.
W 1835 r. Emily wraz z Charlottą wyjechały do szkoły w Roe Head, by tu nauczyć się jedynego dostępnego im zawodu, czyli zawodu guwernantki. Decyzja ta wynikała przede wszystkim stąd, że były ubogimi córkami pastora. Emily jednak po kliku miesiącach wróciła, a jej miejsce zajęła Anne.
W tym czasie pisarka uczyła się sama, by w przyszłości mogła podjąć pracę w zawodzie nauczycielki. I tak też się stało – w 1837 r. rozpoczęła pracę jako nauczycielka w szkole w Law Hill. Nie wiadomo dokładnie, jak długo tam pracowała.
Wspólnie z siostrami chciały założyć na plebanii pensję. Aby się do tego przygotować, Emily wraz z Charlottą wyjechały 8 lutego 1842 r. do Brukseli. W opłaceniu tego wyjazdu pomogła ciotka Branwell (kuzynka matki), która opiekowała się dziećmi po śmierci pani Brontë. Po zdobyciu odpowiednich kwalifikacji Charlotte i Emily dostały upragnione posady nauczycielek. Charlotte uczyła języka angielskiego, a Emily muzyki.
Praca nie przeszkadzała im w kontynuowaniu nauki. W zamian za nią otrzymały też mieszkanie i wyżywienie. Dziewczęta wróciły do Haworth 8 listopada 1842 r.
Emily od zawsze była chorowita. Zmarła nagle na gruźlicę płuc na plebanii w Haworth. Miała zaledwie 30 lat.
Charakterystyka twórczości
Choć Emily Jane Brontë była też poetką, największą sławę zyskała za sprawą swojej jedynej powieści „Wichrowe Wzgórza”, która wydana została w 1847 r. i należy dziś do kanonu literatury angielskiej. Powieść była też wielokrotnie ekranizowana.Początkowo książka nie cieszyła się uznaniem wiktoriańskich krytyków. Zarzucano Brontë, że pełna pasji i chęci zemsty powieść jest nazbyt kontrowersyjna i że autorka zbyt wyraźnie epatuje w niej brutalnością i okrucieństwem (Heathcliff).
Jedna z teorii głosi, że wszystkie książki, których autorkami miałyby być siostry Brontë, w rzeczywistości napisała tylko Charlotte, ponieważ Emily i Anne nie miały w ogóle talentu literackiego i dlatego nie mogły stworzyć dzieł uznawanych za klasykę gatunku. Według tej teorii najstarsza siostra przypisując pozostałym autorstwo powieści, chciała je w ten sposób zabezpieczyć finansowo w przypadku śmierci ojca. Potwierdzeniem tej teorii może być też to, że nie zachował się żaden rękopis „Wichrowych Wzgórz”. Ponadto ci, którzy go widzieli, uznawali, że pisany był ręką Charlotty.
Fakt, że Emily jest autorką „Wichrowych Wzgórz”, budzi więc coraz więcej wątpliwości i podważają go chociażby słowa samej Emily, która szczerze przyznała się do literackiej i twórczej ułomności.
Najważniejsze dzieła:
- wspólny tomik poezji „Poems by Currer Ellias and Acton Bell”,
- powieść „Wichrowe Wzgórza”.
