Utwór Reja jest apoteozą godnego i szczęśliwego życia ziemiańskiego. Jest to wielka pochwała stateczności, spokojnego, uregulowanego zgodnie z naturą bytu człowieka zamożnego, choć nie do przesady bogatego, pogodzonego ponadto z naturalnym rytmem przemijania, ze światem, i umiejącego korzystać z darów wiejskiego gospodarstwa, przyrody.
Utwór ten należy także odczytywać tak, jakby był on przewodnikiem po życiu, gdyż są w nim zawarte nie tylko kolejne etapy naszego ziemskiego życia, ale także autor wymienia tutaj wszystkie „przykazania”, których przestrzeganie może przynieść tylko szczęście i zadowolenie z życia.
