Tekst wyraźnie dzieli się na dwie kontrastujące ze sobą części. Pierwsza z nich obejmuje trzy ośmiowersowe zwrotki i jedną siedmiowersową, drugą natomiast stanowi ostatnia strofa tekstu. Cezurę pomiędzy tymi partiami wyznacza punkt widzenia podmiotu lirycznego. O ile w pierwszej części osoba mówiąca w tekście obserwuje całą sytuację niejako od zewnątrz i nie jest świadoma tożsamości Pułkownika, o tyle w finale, dochodzi do odwrócenia tej perspektywy.
W tekście pojawiają się wyraziste epitety, porównanie spełniające funkcję gloryfikującą czyn Platerówny, pytania stopniujące napięcie oraz wykrzyknienie na końcu wiersza podkreślające zaskoczenie podmiotu lirycznego.
