Umierający odbywa jednak spowiedź i przyjmuje ostatni sakrament, co ratuje go od zguby. W ostatniej chwili człowiek ten przyzywa Boże Miłosierdzie i doznaje łaski przebaczenia. Jednocześnie porządkuje swoje ziemskie sprawy: sporządza testament, zostawiając bliskim swój majątek, a także oddaje ofiarę na Kościół. W ostatniej scenie utworu dusza umierającego prosi bliskich o modlitwę i pamięć, której symbolem jest zapalona świeca. Dusza mężczyzny oddziela się od ciała i wędruje w zaświaty.
Pieśń posiada wyraźne cechy moralitetu. W utworze dochodzi do głosu średniowieczny dualizm, a więc przekonanie o tym, że istota ludzka składa się z grzesznego ciała i dążącej do zbawienia duszy. Istotnym elementem światopoglądowym tekstu jest również teizm.
Tematem „Skargi umierającego” jest religijne nawrócenie. Mamy tu do czynienia z obrazem człowieka, który tuż przed śmiercią uświadamia sobie niemoralność własnego postępowania i żałuje za grzechy. Przed jego oczami roztacza się wizja nieba i piekła. Ponadto widzi on trzy złe duchy, które czyhają na jego duszę i walczą z aniołami, chcąc pozbawić go możliwości zbawienia.
Umierający odbywa jednak spowiedź i przyjmuje ostatni sakrament, co ratuje go od zguby. W ostatniej chwili człowiek ten przyzywa Boże Miłosierdzie i doznaje łaski przebaczenia. Jednocześnie porządkuje swoje ziemskie sprawy: sporządza testament, zostawiając bliskim swój majątek, a także oddaje ofiarę na Kościół. W ostatniej scenie utworu dusza umierającego prosi bliskich o modlitwę i pamięć, której symbolem jest zapalona świeca. Dusza mężczyzny oddziela się od ciała i wędruje w zaświaty.
Pieśń posiada wyraźne cechy moralitetu. W utworze dochodzi do głosu średniowieczny dualizm, a więc przekonanie o tym, że istota ludzka składa się z grzesznego ciała i dążącej do zbawienia duszy. Istotnym elementem światopoglądowym tekstu jest również teizm.
