Bohaterowie:
Randle Patrick McMurphy- dobrze zbudowany, rudowłosy mężczyzna, słynący z zamiłowania do szulerki, prostytutek i bójek. Jego ciało jest wytatuowane, pełne śladów po ranach, na nosie ma świeżą bliznę. Został skazany na sześć miesięcy pracy w obozie (gospodarstwie) i stamtąd skierowany jako „psychopata” na tle bójek i seksu, na oddział psychiatryczny. McMurphy cieszy się ze skierowania, sądząc, że czas w szpitalu upłynie szybko i kara będzie znacznie łagodniejsza, niż praca na farmie. Jednak w szpitalu trafia na oddział sadystki- siostry Ratched. Tam buntuje się przeciwko jej rządom, namawia sterroryzowanych pacjentów do podobnych działań, organizuje wycieczkę i sprowadza prostytutki. Bezczelny, arogancki, pewny siebie, jest jednak pozytywnym bohaterem, najbardziej ceni wolność.
Wódz Bromden- narrator powieści, półindianin o wielkiej posturze, udający głuchego i niemego. Na początku książki, Wódz jest ogarnięty paranoją – wydaje mu się, ze przebywa ciągle we mgle, produkowanej przez mechaniczne urządzenie, i że to pozwala mu uciec od rzeczywistości. Postrzega społeczeństwo jako wielką, ściśniętą masę, którą nazywa Kombajnem, a szpital za fabrykę, która naprawia usterki w pojedynczych, wadliwych maszynach. Stopniowo jednak Wódz odzyskuje świadomość po pojawieniu się McMurphy’ego, aż wreszcie zaczyna wierzyć w siebie, swoją indywidualność. Ostatecznie ucieka ze szpitala.
Siostra Ratched –kobieta w średnim wieku, była siostra polowa, starająca się wprowadzić na swój oddział prządek szpitala wojskowego. Z pozoru miła, w rzeczywistości jest sadystką, terroryzującą pacjentów. Za nic nie chce zmieniać swojego ściśle ustalonego planu, dotyczącego każdej dziedziny funkcjonowania oddziału. Zawsze, nawet w chwilach gniewu,
