Podmiot liryczny potrzebuje jakiegoś sojuszu ze światem wyższym, duchowym. Poszukuje sacrum i antidotum na zło tego świata. Boi się przemijania, ukojenie znajduje w sztuce i to jest jego zasadniczy rys.
Przedmiotem lirycznym często jest kobieta – ta, która daje wytchnienie, ale i zwodzi, oszukuje, ogłupia. Miłość, którą darzy kochanka, nie jest czysta ani doskonała. Kobieta z jednej strony przywodzi na myśl coś idealnego, ale z drugiej przypomina o zwierzęcej naturze człowieka i o szatanie.
Bohaterem bywa też sama natura, jak w Oddźwiękach. Jest ona barwna i wymyka się określonemu ujęciu, ukazuje świat w całej jego złożoności i bujności.
Zdarza się, że podmiot to coś, co pozostało po kimś, kogo już nie ma – więc na poły rzeczywista postać, na poły tylko wspomnienie (Portret).
Czasem główną rolę gra cały świat, przyroda i wszystko to, co dźwiga brzemię bezsensu i beznadziei. Tak się dzieje w wierszu Spleen, gdzie opowiada poeta o złych, przygnębiających uczuciach. Na podobnej zasadzie pierwszym skrzypkiem jest czasem stan wewnętrzny bliski szaleństwu i malignie. Czasem, żeby wyrazić istotę i sens, poeta wykorzystuje postacie kotów lub ptaków.
Przedmiotem lirycznym często jest kobieta – ta, która daje wytchnienie, ale i zwodzi, oszukuje, ogłupia. Miłość, którą darzy kochanka, nie jest czysta ani doskonała. Kobieta z jednej strony przywodzi na myśl coś idealnego, ale z drugiej przypomina o zwierzęcej naturze człowieka i o szatanie.
Bohaterem bywa też sama natura, jak w Oddźwiękach. Jest ona barwna i wymyka się określonemu ujęciu, ukazuje świat w całej jego złożoności i bujności.
Zdarza się, że podmiot to coś, co pozostało po kimś, kogo już nie ma – więc na poły rzeczywista postać, na poły tylko wspomnienie (Portret).
Czasem główną rolę gra cały świat, przyroda i wszystko to, co dźwiga brzemię bezsensu i beznadziei. Tak się dzieje w wierszu Spleen, gdzie opowiada poeta o złych, przygnębiających uczuciach. Na podobnej zasadzie pierwszym skrzypkiem jest czasem stan wewnętrzny bliski szaleństwu i malignie. Czasem, żeby wyrazić istotę i sens, poeta wykorzystuje postacie kotów lub ptaków.