Żyło sobie raz rodzeństwo, Jaś i Małgosia, które mieszkało z rodzicami w domku blisko lasu. Ich rodzina była jednak uboga i nie miała co jeść. Macocha postanowiła więc, że pozbędzie się dzieci, dlatego kazała mężowi wyprowadzić je do lasu i tam porzucić. Mężczyzna był temu początkowo przeciwny, ale w końcu uległ i postanowił wykonać polecenie okrutnej żony. Jaś i Małgosia podsłuchali jednak rozmowę rodziców. W nocy, kiedy rodzice już spali, wyszedł z domku i nazbierał sporą ilość białych kamyków. Gdy rankiem wyruszyli z siostrą i rodzicami do lasu, Jaś rozrzucał kamienie po drodze tak, aby oznaczyć nimi trasę, którą później mogliby wrócić do domu. Rodzice zostawili dzieci daleko od domu, w głębi lasu. Obiecali, że przyjdą po nie wieczorem. Upływały jednak kolejne godziny, a ich nie było. W końcu, gdy zapadła noc, Jaś i Małgosia postanowili wrócić do domu po śladach, które wyznaczyli wcześniej kamykami.
Ojciec ucieszył się na ich widok, ale okrutna macocha znów kazała mu porzucić dzieci w lesie. Kiedy i tę rozmowę chłopiec usłyszał, chciał znów nazbierać białych kamyków, ale nie mógł tego uczynić, ponieważ macocha zamknęła drzwi na klucz.
Dzieci były przerażone tym, co może je spotkać. Gdy nastał poranek, rodzice znów wyprawili się z nimi do lasu. Jaś nie mając kamyków, postanowił rzucać za siebie okruszki chleba, który dała mu macocha. Miały one pomóc odnaleźć trasę w nocy. Tak jak i poprzednim razem rodzice zapewniali dzieci, że przyjdą po nie nad ranem, ale po raz kolejny nie dotrzymali obietnicy. Jaś i Małgosia byli teraz zdani tylko na siebie – wyruszyli w drogę powrotną po śladach rozrzuconych kawałków chleba. Okazało się jednak, że głodne ptaki wyjadły większość okruszków. Dzieci nie potrafiły znaleźć właściwej drogi. Zapuszczały się coraz dalej w głąb lasu, aż w końcu
Ojciec ucieszył się na ich widok, ale okrutna macocha znów kazała mu porzucić dzieci w lesie. Kiedy i tę rozmowę chłopiec usłyszał, chciał znów nazbierać białych kamyków, ale nie mógł tego uczynić, ponieważ macocha zamknęła drzwi na klucz.
Dzieci były przerażone tym, co może je spotkać. Gdy nastał poranek, rodzice znów wyprawili się z nimi do lasu. Jaś nie mając kamyków, postanowił rzucać za siebie okruszki chleba, który dała mu macocha. Miały one pomóc odnaleźć trasę w nocy. Tak jak i poprzednim razem rodzice zapewniali dzieci, że przyjdą po nie nad ranem, ale po raz kolejny nie dotrzymali obietnicy. Jaś i Małgosia byli teraz zdani tylko na siebie – wyruszyli w drogę powrotną po śladach rozrzuconych kawałków chleba. Okazało się jednak, że głodne ptaki wyjadły większość okruszków. Dzieci nie potrafiły znaleźć właściwej drogi. Zapuszczały się coraz dalej w głąb lasu, aż w końcu
