Bohaterowie chcąc zapobiec utracie wszystkich swoich psów, postanawiają jakoś temu przeciwdziałać. Bill wyrusza ze strzelbą do stada wilków, jednak nie udaje mu się ich zabić. Henry zostawia go i dalej jedzie już sam, w zaprzęgu mając tylko dwa czworonogi. W pewnym momencie, gdy jest już tak zmęczony, że nie może jechać dalej, ich obóz zostaje zaatakowany przez stado wilków. Henry traci resztki sił i zasypia, myśląc że padnie ich ofiarą. Tak się jednak nie dzieje, gdyż wilki w końcu uciekają.
W czasie dalszych poszukiwań żywności do wilczycy przyłącza się jednooki wilk. Wkrótce rodzi im się pięcioro szczeniąt. Jeden z nich – szary wilczek – jest do złudzenia podobny do ojca. Jednooki wilk pada jednak wkrótce ofiarą samicy rysia. Od teraz szczeniętami zajmuje się tylko matka.
Któregoś dnia mały, szary wilczek pozostawiony sam postanawia opuścić grotę, zażyć trochę słońca i zobaczyć, jak wygląda świat na zewnątrz. Nagle trafia jednak na kunę i cudem uchodzi z życiem uratowany w ostatniej chwili przez matkę. Od tej pory wychodzi na polowania tylko z nią. W lesie poznaje, na czym polega prawo doboru naturalnego i jak wygląda prawdziwa walka o byt i przetrwanie.
Razu pewnego Szary natrafia przypadkowo na osadę Indian, którzy – jak się okazało – byli kiedyś właścicielami jego matki wilczycy. Jeden z mężczyzn nazywany Szarym Bobrem rozpoznaje ją i mówiąc do niej „Kiche”, przywołuje ją do drewnianego drąga. Podobnie czyni z Szarym. Szary z matką stopniowo oswajają się z życiem w obozie wśród dobrze traktujących ich właścicieli. Niestety pewnego dnia Szary Bóbr postanawia sprzedać Kiche, aby pokryć swoje długi. Szary zostaje więc sam oddany pod opiekę nowego pana. Ten okazuje się dla niego wyjątkowo okrutny. Podobnie jego szczeniak Lip-Lip, który ciągle gnębi Szarego.
Biały Kieł postanawia więc uciec z osady i powrócić na łono natury. Przebywając w niewoli, zapomniał, jak należy walczyć o przetrwanie w lesie. Nie mogąc znaleźć pożywienia, zostaje zmuszony powrócić na wiosnę do osady. Jego dawnemu panu znowu dobrze się wiedzie, więc zostaje przez niego ponownie przygarnięty.
Kiedy zbliża się lato, do Fortu Yukon przybywają nowi osadnicy, których Biały Kieł traktuje jako duże zagrożenie, uznając ich nawet za potężniejszych od Indian. Szary Bóbr często udaje się do miasteczka i sprzedaje tu różne wyroby za niewyobrażalne sumy. W tym czasie Biały Kieł beztrosko zabawia się prześladowaniem innych psów białych ludzi. „Zabawę” kończy jednak pojawienie się „Pięknego Smitha” – wyjątkowo podłego człowieka, który upija Szarego Bobra, po czym nieuczciwie kupuje małego wilka za parę butelek wódki.
Nowy właściciel obchodzi się z Szarym w bestialski sposób. Postanawia ubić na nim interes, zmuszając go do udziału w brutalnych psich walkach. Celowo wzbudza w nim wzmożoną agresję i nienawiść. I rzeczywiście na walkach udaje mu się zbić niemały interes, jednak dobra passa kończy się, gdy Biały Kieł staje do walki z ogromnym, nadzwyczaj groźnym buldogiem Atletą. Uchodzi z niej z życiem jedynie dzięki pewnemu młodzieńcowi – Weedonowi – chłopcu kopalnianemu, który staje w jego obronie. Odkupuje Białego Kła od Pięknego Smitha i od tej pory postanawia troskliwie zajmować się wilkiem.
Scott od razu chce zjednać sobie przyjaźń i zaufanie Białego Kła, co początkowo okazuje się bardzo trudne, gdyż przyzwyczajony do bestialskiego traktowania wilk nie rozumie czułych, łagodnych gestów; tego, że inni nie chcą mu wyrządzić krzywdy. Proces oswajania Białego Kła trwa kilka miesięcy, lecz w końcu wydaje się przynosić skutki – gdy Scott wyjeżdża do Circle City, okazuje się, że wilk najwyraźniej za nim tęskni i odczuwa brak jego opieki.
W końcu gdy Scott decyduje się powrócić do Kalifornii i pozostawić wilka, ten zdesperowany pokonuje, nie wiedząc nawet jak, wszelkie przeszkody – przedostaje się na statek i znajduje swego pana. Scott postanawia zamieszkać z Białym Kłem w domu swego ojca zwanym Sierra Vista. Ma tu bowiem całą swoja rodzinę: żonę, dzieci, brata i siostrę oraz suczkę Collie.
Biały Kieł stopniowo oswaja się i przystosowuje do życia w nowych, domowych warunkach. Jest tutaj dobrze traktowany i zjednuje sobie przyjaźń wszystkich domowników, zwłaszcza bohaterskim czynem – narażając swoje życie, atakuje przestępcę Jima Halla skazanego wcześniej przez Scotta na dożywocie. Złoczyńcy udało się bowiem uciec z więzienia i w poszukiwaniu zemsty na Scottcie przybył właśnie tutaj. Biały Kieł ratuje jednak przed nim swego pana i ponosząc dotkliwe ciosy, zadaje Jimmy'emu ostateczną śmierć. Przestępca ginie w jego paszczy.
Dotkliwe zranienia Białego Kła goją się długo, ale kiedy rekonwalescencja dobiega końca, wyswobodzony wilk udaje się na pierwszą swoją przechadzkę, podczas której spotyka dwanaścioro swoich szczeniąt, które powiła mu Collie.
