Postać, której Norwid zadedykował swój utwór, był polskim generałem, dowódcą artylerii czynnej Wojska Polskiego w czasie powstania warszawskiego, później zaś stanął na czele powstania węgierskiego 1848-49, pełnił też obowiązki zastępcy dowódcy drugiej rewolucji wiedeńskiej. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej za zasługi w obronie Gdańska przed Rosjanami w 1813 roku.
