Bardzo biała wrona - streszczenie

W opowiadaniu ukazana jest historia dwojga młodych ludzi: Norberta i Natalii, którzy zakochują się w sobie i coraz bardziej się od siebie uzależniają. Ich uczucie rodzi się nieśmiało, z czasem bohaterowie stają się nim całkowicie owładnięci. Norbert zakochuje się w Natalii bez opamiętania, codziennie dzieli się z nią swoimi kanapkami i odprowadza ją po szkole do domu.

Dziewczyna ma jednak w domu liczne problemy. Jej młodszy, zaadoptowany braciszek akceptuje tylko ojca, pies wyje w niebogłosy, a rozwścieczony sąsiad tłucze się w rury i zapowiada, że poda całą rodzinę do sądu.

Natalia szuka więc w kimś oparcia – szuka kogoś, komu będzie mogła się zwierzyć i wypłakać na ramieniu, kogoś, komu będzie w stanie zaufać i powierzyć wszystkie swoje troski. Kimś takim okazuje się właśnie Norbert, dozgonnie jej oddany. Wydawać by się więc mogło, że Natalia odnalazła prawdziwe szczęście.

Problemem jest jednak to, że Norbert zakochuje się „za bardzo” i nie rozumie do końca, na czym polega miłość – pojęcie to w jego psychice nie jest jeszcze właściwie ukształtowane i dookreślone.

Już kiedy był dzieckiem, cechowała go duża agresja, którą musiał gdzieś wyładować. Bez żadnych wyrzutów sumienia potrafił wrzucić do ogniska żywą żabę, a pewną nauczycielkę odważył się nawet ugryźć i okładać pięściami. Na takie jego zachowanie duży wpływ miały błędy wychowawcze – dziadek choć był wykształconym artystą, często przejawiał tyrańskie skłonności i sadystyczne upodobania. Nieustannie znęcał się nad chłopcem, wymuszając na nim doskonalenie muzycznego talentu, którego Norbert w gruncie rzeczy w ogóle nie posiadał.

Wspomnienie złego traktowania w dzieciństwie miało więc duży wpływ na rozwój psychiki chłopca i na późniejszym etapie jego życia skutkowało nieumiejętnością nawiązywania bliskich kontaktów z rówi